Aangelanden
Wij
zijn als aangelanden op het laatste uur,
de
weg verloren,
net
geboren,
alsof enkele klanken hier in woorden komen
wonen,
alsof de winterbloemen sluiten en de zomer
binnenlaten,
wij
zijn als aangelanden,
vreemdelingen die slechts even komen
wandelen om van het strand te proeven terwijl de
schuimkoppen nietsontziend de branding kussen,
wij
zijn de aangelanden,
slechts even op bezoek,
om
het ontplooien te verstrooien als asse over
hoven van verdriet.
Wij
zijn als aangelanden,
in
ziel verbrande vluchtelingen,
verlangend,
toch
weer klinkend met de stemmen van de mist,
wij
zijn de aangelanden,
verzielde vlucht,
verheven boven wolken zullen wij de hemel zien,
die hier hangt boven de aangelanden.
Voor Frank Boeijen,
Haarlem, Stadsschouwburg, januari 2010
©Boutman |