BOUTMAN

VUUR

Vandaag brandde het vuur in 1000voud,

overal likten de vlammen aan de wolken,
de  wind wakkerde verlangens aan zoals

opgezweepte golven stranden overspoelen,

ontstoken kaarsen verlichtten gewelven van

de hoop. Woorden werden toevertrouwd

aan rotsen waarop de branding beukte.

Was jij het die ver aan de horizon verzonk

en één werd met het water? Was het jouw

schip dat als een stip verdween, of was het

enkel je mantel die langzaam, langzaam

van je  schouders viel? Vlammende tongen

spraken van verre continenten en  ongerepte

tuinen waarin de bloemen enkel bloeien

voor een onzichtbaar oog, waarin de  lucht

geurt naar onbetredenheid, naar ochtenden

waarop het wakkerworden sterflijk is, zoals

de nacht. Vandaag schitterde het vuur in

1000voud, overal vatten de wolken vlam,

de tijd stond stil, en daarin werd een

eeuwigheid geboren.

RETIRED

 Eternities ago, there was a window opening

the ceilings of my youth, a wormhole to a Star

unseen, split seconds presented as a pair of

wings, uplifting, ocean deep, a blue reminder

of a dream yet to be dreamt, taking my life

back to the womb it barely had outlived: was

it perhaps Your wish  to take me back, because

my journey here had to Your Eye fulfilled Your

imprinted demand?  I stayed, forgot about Your

Call, ignored the Love so generously poured

into my Soul and went to sleep, and so retired

I walked blindfolded, equally guided, and

with each step  the window narrowed, leaving

only a faint and distant ray,  forgotten scent,

the remnant of a slowly perfume, disintegrating .

And now, You’re here again, it’s through the

door You enter now,  and no, no more can I

ignore,  Your wish was not retirement for me,

there is a Life to live, and wings to spread, a

million waves to dance upon an ocean breeze,

I thank you then, and silently I recognize

sometimes it’s better to retire, to wind up, so

as better to give way to Life’s umbilical cord,

the imprinted Fire of our Heart and Soul.