poëzie

Afscheid nemen
is geboren worden
zoals het niet
de zon is
die verdwijnt
maar de aarde
die ons
maanlicht toont

Afscheid nemen
is elkaar
opnieuw ontmoeten
in de nacht
elkaar herkennen
als een ster
die oplicht
en getuigt
van haar
aanwezigheid

Sterren
verdwijnen
nog voor de wolken
antwoord bieden
de kruinen
heen en weer
tonen de woorden
van de wind
en ik
ik wieg zacht mee

wij luisteren, wij voelen,
wij proberen
zonder verlangen
in dit ogenblik
te zijn
zoals toen jij
je ogen sloot
nog voor je lippen
afscheid namen
je huid
reeds koeler werd
en ik
ik rilde mee